Prince Edward Island
Na een heerlijke brunch bij Patty & Andrew zijn we naar Breadalbane op Prince Edward Island (PEI) gereden. De confederation bridge is de verbinding van het vaste land naar dit eiland. De tolkosten betaal je bij vertrek van het eiland en bedragen CAD 50,25.
Bij aankomst op onze boondockersplek stapte een vrolijke man op ons af die ons in het Nederlands vroeg of we zin hadden in koffie, gezellig! Frank en zijn vrouw Dina hadden toevallig ook andere geëmigreerde Nederlanders op de koffie. Wij zijn enorm onder de indruk van het huis van Dina & Frank. Ze hebben het zelf ontworpen en er is zo goed over nagedacht, alles is gelijkvloers, prachtig licht, mooi uitzicht op het land en de zee, er is een garage/loods en het is heel goed geïsoleerd. Voor de boondockers is er stroom (220V en 110V met 15 en 30 Amp) en water beschikbaar. Wat een lieve mensen! We hebben genoten van de mooie gesprekken, de tips en de enorme gastvrijheid.
Het eiland
We hadden prachtig zonnig weer en als je langs de kusten rijdt, heb je echt een eilandgevoel. Er zijn maar een paar wegen en op de meeste stukken kom je niemand tegen. Er zijn hier ook vele wilde dieren, waardoor je beter niet in het donker kunt gaan rijden. Bij aankomst op de Confederation bridge zie je hier veel borden over staan. Jaarlijks sneuvelen er namelijk automobilisten na een aanrijding met een hert.
De natuur doet haar best om alles te laten bloeien, de wind is nog fris en in deze tijd van het jaar is het aardappelpoot tijd op het eiland. PEI is de grootste leverancier van aardappelen van heel Canada. We waren verbaasd om kolibries aan te treffen, we dachten dat dit vogeltje alleen in de tropen voorkwam. Ook hebben we tijdens onze rondrit twee vossen gespot!
De lente duurt maar heel kort op PEI, de zomers zijn mild en de winter is ca 2,5 week op z’n koudst met -27 graden. Dina & Frank hadden vorig jaar tijdens de bouw van hun huis een gevoelstemperatuur van -47 graden. Als je zonder sneeuwbril naar buiten gaat, dan bevriest direct je oogvocht.
Er zijn maar een paar grotere plaatsen, waar je hoogbouw en rijtjeswoningen ziet. Verder is alles vrijstaand met grote lappen grond. Er is op het eiland een Amish gemeenschap. Hun leefwijze wordt door veel mensen als achterhaald gezien: ze hebben geen elektra, geen apparatuur, geen auto’s/trekkers, geen medicijnen en betalen geen cent belasting. Als wij kijken hoe het er in de rest van de wereld aan toe gaat met ziekten, autisme, armoede, depressies vragen wij ons wel eens af wie er beter af zijn.
Wat we ook heel leuk vonden om te zien, dat is het huis van Casper & Monique in de plaats Victoria. Een heel groot huis met een nog grotere lap grond. Casper is een timmerman die ook gespecialiseerd is in het restaureren van erfgoed. Elk onderdeel van hun grote paleis is de afgelopen acht jaar aangepakt met een indrukwekkend resultaat. Deze zomer wordt o.a. ook de buitenkant helemaal aangepakt. We hebben enorme bewondering voor de drive en het resultaat.
De vrolijk gekleurde Victoria cottages met uitzicht op zee zijn al volledig gerestaureerd en worden verhuurd.
Er zijn zoveel mensen die voelen dat ze niet gelukkig zijn met hun huidige situatie en dromen over een andere manier van leven. Er zijn er maar weinigen die beseffen dat ze de creators van hun eigen leven zijn en hun dromen daadwerkelijk mogelijk kunnen maken. Als deze mensen op ons pad komen, dan vinden we het zo mooi om te horen hoe ze dat gerealiseerd hebben.
De volgende stop is Riviere-du-Loup in de provincie Quebec. We kunnen de klok daar uur verder terug zetten, het tijdverschil met Nederland wordt dan 6 uur.
